معنی خنبک زدن در لغت نامه دهخدا

دست زدن و اظهار فرح و سرور و مستی کردن و تنبک زدن. (ناظم الاطباء) :، خنبک زند چو بوزنه چنبگ زند چو خرس.، خاقانی.، در تماشای دل بدگوهران، میزدی خنبک بر آن کوه گران.، مولوی.، گوید او محبوس خنب است این تنم، چون من اندر بزم خنبک می زنم.، مولوی.،، مسخره کردن. تمسخر کردن:، پر ز سرتا پای زشتی و گناه، تسخر و خنبک زدن بر اهل راه.، مولوی.، چون ملائک مانع آن می شدند، بر ملائک خفیه خنبک می زدند.، مولوی.،، دمبک زدن. تنبک زدن. (ناظم الاطباء)

معنی خنبک زدن - جستجوی لغت در جدول جو

خنبک زدن

لغت نامه دهخدا

خنبک زدن

فرهنگ لغت هوشیار

چنبر زدن

دور خود حلقه زدن مانند حلقه زدن مار

فرهنگ فارسی عمید

چنبک زدن

سرپا نشستن، چمباتمه زدن

فرهنگ فارسی عمید

چوبک زدن

(مَ دَ)

طبل زدن. نواختن طبل. نواختن چوب بر تخته. عمل پاسبانان شبگرد در بیدار ساختن پاسبانان با نواختن چوبی به چوب دیگر:
ناهید زخمه زن گه چوبک زدن به شب
چابک زن خراجی چوبک زنان اوست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خنده زدن

(بِ ما کَ دَ)

خندیدن:
خندۀ خوش زآن نزدی شکرش
تا نبرد آب صدف گوهرش.
نظامی.
سر که شود کاسته چون موی تو
خنده زند چون نگرد روی تو.
نظامی.
هر زمان چون پیاله چند زنی
خنده در روی لعبت ساده.
سعدی.
کسی که بوسه گرفتش بوقت خنده زدن
ببر گرفتن مهر گلابدان ماند.
سعدی.
کارم به سینه تخم وفای تو کشتن است
چون عقل خنده می زند ازکار و کشت ما.
امیر شاهی (از آنندراج).
، دمیدن. طلوع. (یادداشت بخط مؤلف) :
چوپیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خندۀ خوش بر غرور کامکاران زد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

چندک زدن

(زَ دَ)

سرپا نشستن. چنباتمه نشستن. به چک نشستن. جلوس. قرفصاء. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پنبه زدن

(وُ صی ی)

بیرون کردن پنبه از تخم. حلاجی کردن پنبه. تندیف. ندف. حلج. ندش. (منتهی الارب) ، پر کردن پنبه در چیزی:
هر روز بهر پنبه زدن بر دواج چرخ
صبح از عمود مشته کند وز افق کمان.
اثیر اخسیکتی (از آنندراج).
تفدیک، تفتیک، پنبه زدن. (منتهی الارب)

بیرون کردن پنبه از تخم. حلاجی کردن پنبه. تندیف. نَدف. حَلج. نَدش. (منتهی الارب) ، پر کردن پنبه در چیزی:
هر روز بهر پنبه زدن بر دواج چرخ
صبح از عمود مشته کند وز افق کمان.
اثیر اخسیکتی (از آنندراج).
تفدیک، تفتیک، پنبه زدن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

چنبر زدن

(دَرْ کَ تَ)

حلقه زدن:
درون دریا مد آمدی به روز دو بار
چنانکه چرخ زدی اندر آب او چنبر.
فرخی.
زین دو سه چنبر که بر افلاک زد
هفت گره بر کمر خاک زد.
نظامی.
رجوع به چنبر شود

لغت نامه دهخدا

خماک زدن

(بُ کَ دَ)

برهم زدن دستها در فرح و شادی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خنگی زدن

(بِ گُ اَ کَ دَ)

کارهای آسان را دشوار کردن. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی)

لغت نامه دهخدا

خندق زدن

(بِ غَ بُ دَ)

خندق کندن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چنبرک زدن

(دَرْ مُ تَ)

چنبرزدن. چنبره زدن. چنبرک کردن. حلقه زدن. خمیده شدن. و رجوع به چنبرک کردن و چنبر زدن و چنبره زدن شود

لغت نامه دهخدا

خنجر زدن

(بِ دَ)

با خنجر زخم زدن. خنجربه چیزی فروکردن. (یادداشت بخط مؤلف) :
دست و ساعد می کشد درویش را
تا نپنداری که خنجر میزند.
سعدی

لغت نامه دهخدا

گنبد زدن

(سَ شُ دَ)

نوعی از جست حیوانات که به هر چهار پا جهند، مانند: جست آهو. (بهار عجم) (آنندراج). گنبد. گنبده. گنبدی. گنبد کردن:
چو جولان کند هست کوه روان
چو گنبد زند گنبد اخضر است.
امیرمعزی (از فرهنگ رشیدی).
هر خدنگی که سوی گور گشاد
گور گنبد زد وخدنگ افتاد.
امیرخسرو.
- گنبدزنان، صفت فاعلی از گنبد زدن، در حال گنبد زدن. گنبدزننده:
درین نخجیرگه افلاک را بنگر سراسیمه
که شد گنبدزنان گویی گریزان خیل آهوئی.
محمدقلی سلیم (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تنبک زدن

(اِ تِ کَ دَ)

بمعنی انگشت زدن... (بهار عجم) (آنندراج). نواختن تنبک که یکی از آلات موسیقی ضربی است. رجوع به تنبک شود

لغت نامه دهخدا

خمبک زدن

(بِ غَ ضَ مَ دَ)

کف بر کف زدن مطابق اصول و دایره و دف زدن را نیز گویند. (از شرفنامۀ نظامی چ وحید) :
درآمد بشورش دم گاودم
بخمبک زدن خام روئینه خم.
نظامی (شرفنامه ص 103)

لغت نامه دهخدا